Wojna domowa w Hiszpanii, która trwała od 1936 do 1939 roku, była jednym z najważniejszych konfliktów w historii Europy przed II wojną światową. Miała ona ogromny wpływ na rozwój hiszpańskiej polityki i społeczeństwa oraz służyła jako prolog do zbliżającej się globalnej konfrontacji.
Tło konfliktu
Na początku XX wieku Hiszpania była krajem podzielonym pod względem społecznym, politycznym i ekonomicznym. W latach 30. doszło do narastającej polaryzacji między prawicą a lewicą, co ostatecznie doprowadziło do wybuchu wojny domowej.
W 1931 roku proklamowano II Republikę Hiszpańską, która wprowadziła szereg reform społecznych i politycznych, ale również spotkała się z silnym oporem ze strony konserwatywnych sił, w tym Kościoła, armii i ziemiaństwa.
Wybuch wojny
W 1936 roku generał Francisco Franco i grupa innych oficerów wojskowych rozpoczęli rebelię przeciwko rządowi Republiki, co zapoczątkowało wojnę domową. Nastąpiło to po wyborach, w których zwyciężył lewicowy Front Ludowy.
Przebieg wojny
Wojna była brutalna i chaotyczna, z licznymi przypadkami przemocy wobec cywilów po obu stronach. Siły Franco, znane jako nacjonaliści, otrzymały wsparcie od Niemiec i Włoch, podczas gdy republikanie otrzymali ograniczone wsparcie od ZSRR i międzynarodowych brygad ochotników.
Koniec wojny i jej skutki
Wojna zakończyła się zwycięstwem Franco w 1939 roku. Po wojnie Franco ustanowił dyktaturę, która trwała aż do jego śmierci w 1975 roku. Wielu przeciwników Franco zostało straconych lub uwięzionych, a tysiące uciekły za granicę.
Wojna domowa w Hiszpanii była tragicznym okresem w historii tego kraju i miała długotrwałe skutki dla jego społeczeństwa i polityki. Jest to również ważny moment w historii XX wieku, jako część rosnącej polaryzacji i konfliktu, który ostatecznie doprowadził do wybuchu II wojny światowej.
